Nazomeren in Soest
Zondagmiddagverkeer in Soest
Er zijn ook vrienden, die niet mee wandelen met ons. Dat doen de meeste vrienden niet. Maar in Soest stuiten we op een ongekende variant. Daar is de route per fiets uitgezet en later door de wederhelft nauwgezet verkend. Er kan dus niets mis gaan, zeggen ze. Het geeft de wandeling een extra lading. Stel je voor dat we toch mis lopen, afdwalen van de route en de weg moeten vragen aan een toevallige dorpeling. Dat zou pijnlijk zijn want zoiets blijft natuurlijk niet langer dan twee à drie uur verborgen, voordat zo’n vuurtje gaat lopen door het hele dorp. Dus vertrekken we met ogen op steeltjes, de beschrijving in voortdurende aanslag, de gps op scherp.
Het valt gelukkig reuze mee. Het zonovergoten Soest ligt lui en verleidelijk uitgestrekt te spinnen in de nazomerse warmte. Nauwelijks lawaai, zonnige geluiden als op de zondagmiddagen van vroeger, uitsluitend huizen van tegen het miljoen en bijpassende auto’s. We hebben de camera in de aanslag, want het moet hier wemelen van de beroemdheden. André Bolhuys (hockey), Piet Ekel (acteur), Conny Vink, Peter Koelewijn en Herman van Veen (zangtalenten), Jan Zwartkruis (oud-voetbalcoach), Pompette (agrarisch columniste), Ria Bremer, Cees van Drongelen, Wilfred Genee en Koos Postema (tv-coryfeeën), maar geen van allen laat zich zien.
We klimmen de Prins Bernhardlaan omhoog, van oorsprong een holle weg, zegt de beschrijving, en komen bij een grote grasvlakte vol zomerse tafrelen: spelende kinderen, volleybalspelers rond een net, een partytent met klapstoelen in de schaduw, jongens, meisjes en scooters, een blond meisje dat vier eigenzinnige honden uitlaat, een hoog vliegtuig dat een krijtstreep krast op het azuren blauw. Dit is het Soester evenemententerrein.
We moeten afslaan om te kijken naar mensen die in een fraai tot woning verbouwde watertoren wonen, maar ze zijn met z’n allen druk in de tuin bezig met een waterslang. We zijn hier op één na hoogste punten van de Eng, ongeveer 20 meter boven N.A.P. 21 meter om precies te zijn, meldt de gps.
Via een omweg komen we weer bij de groene grasvlakte. Op no 88 is het hospice De Luwte gevestigd, zegt onze tekst. Even verderop passeren we de Witte Burcht. Er naast staat een fraai gerestauteerde boerderij van het type dat je eerder in Zuid-Limburg zou verwachten. Deze boerderij is in 1942/43 gebouwd in opdracht van de Duitsers. Hij was bedoeld als modelboerderij om die domme Soester agrariërs te leren hoe wel geboerd moest worden.
We ronden molen de Windhond en dalen af naar de Kerkebuurt met zijn dorpslinde, zijn dorpspomp, herberg De Drie Ringen en de oude dorpsschool. Even verderop doet zich een gevaarlijke verkeerssituatie voor: een heer op fiets en dravend paard kruist paard en wagen met andere heer. Het paard van de meneer op de fiets toont enthousiaste belangstelling voor paard van wagen, maar de meneer op de wagen wil onverstoorbaar verder rijden, wat het paard van de fiets helemaal niet leuk vindt. Waarop de meneer van de fiets snel afstapt, een hek opent en zijn paard de weide instuurt. Daar staat een ander paard het dier al op te wachten en even later rennen ze getweeën over het gras.
"Paarden zijn sociale wezens".
“Paarden zijn heel sociaal’, zegt de meneer van de fiets – en van het paard. Wij zeggen hem dat we het hier zo mooi en zo vriendelijk vinden, een prettige mix van stedelingen en agriërs. “We hebben respect voor elkaar’, legt de meneer uit. “We bemoeien ons niet met elkaar, maar bekommeren ons wel om elkaar.” Mooie woorden op een mooie zondagmiddag. “Dat geldt ook voor hem”, voegt hij eraan toe en knikt in de richting van een verre boerderij. Uit de beschrijving weten we al wat dat is: de stulp van Herman van Veen. We maken een foto – zonder Herman en lopen verder naar het einddoel. Zonder vragen, zonder verdwalen.
Gelopen: 7, 82 km. Rest nog: 493,18.
4 oktober 2011 om 13:12
Ja, dat was een gezellige wandeling en een nog gezelliger ontvangst bij Ab en Sylvia!!!
17 oktober 2011 om 10:31
En wat een lekkere wijn hadden J.en R. meegenomen!
Jammie!!