Bronzen zonnebloemen
Het dorp is zo stil als een steen op een zerk. Het is zomer, het is vakantie en het is zondagmorgen. Stiller kan ons dorp niet zijn. Zelfs onze voetstappen worden haastig opgeveegd, voordat ze lawaai kunnen maken. Het is alsof er geen geluid meer bestaat, gewurgd door hels onheil dat geruisloos wil toeslaan.
Niemand is op straat. Ze zijn massaal gevlucht in dichte drommen over de zuidelijke snelwegen, in tenten en caravans ver weg, in vliegtuigen tot ver achter de horizon. Alleen een merel houdt stand. Plichtsgetrouw zingt hij zijn lofzang in het frisse ochtendlicht. Ingetogen maar dapper. Hij wil niet luisteren naar de onheilstijding die in de lucht hangt.
Om de hoek van onze straat horen we doffe kinderstemmen, mompelend als eenzame bejaarden. Ze komen van het plein van een leegstaande school. Kinderen spelen er – hartje zomer – in winterse kledij. Ze mogen geen lawaai maken want binnen wordt gefilmd voor de nieuwste Mees Kees. Straks zijn zij weer aan de beurt. Via een enorm reflectiescherm kaatsen twee grote schijnwerpers bakken licht van buiten naar binnen. Onze kleinzoon is een van de 2 miljoen bioscoopbezoekers die Mees Kees 1, 2 en 3 hebben gezien. Hij gaat niet naar Mees Kees 4, want de echte Mees Kees speelt niet meer mee. We zullen zien.
Reiger bezoekt het Raadhuis.
Op het mooiste plekje van ons dorp omarmen de gelen van de ochtendzon en van het schitterende raadhuis van Dudok elkaar met tedere liefde. Het opspattende water van de fonteinen doopt hun geluk. Een eenzame, ineengedoken reiger bij een van de ramen, kijkt chagrijnig toe. Schoonheid en harmonie kun je niet eten. Vis wel.
We komen voor de zonnebloemen, maar zien ze niet een-twee-drie. Ze zijn pas geleden onthuld door onze burgemeester. Wij bekijken zie liever in stilte, zonder al te veel drukte om ons heen. Het Dudokpark, tegenover het raadhuis, kennen we eigenlijk alleen maar met drukte en lawaai. ’s Winters knettert hier een kunstijsbaan en voor Paul de Leeuw waren hier onlangs drie grote tribunes neer gezet plus een legioen speakers. Dat het park nog gras heeft, verbaast me. Dat er leuke beelden staan, verbaast me nog meer. Nooit gezien, nooit geweten. Straks maar even googelen. Ik maak alvast wat foto’s.
Jongetje met bok. Nooit eerder gezien.
De Acteur en De Vogels staan er ook al lang.
Google: Het schattige Jongetje met bokje, gemaakt door Ton Sondaar-Dobbeldam, staat er al sinds 1959. Het beeld Vogels van Eric Claus blijkt in 1964 te zijn geplaatst. En de prachtige Komediespeler van Gabriël Sterk treedt op sinds 1977. Het beeld wordt ook wel De Acteur genoemd. Volgens de beeldhouwer is het beeld gemaakt naar bestaande portretten van Casanova (1725-1798). Alle drie beelden zijn van brons.
De pas geplaatste Zonnebloemen zijn werkelijk aangrijpend. De wrakstukken van MH 17 en menselijke resten werden gevonden tussen de zonnebloemen op de uitgestrekte vlakte van de Oekraïne. De pijnlijke stilte slechts verbroken door zoemende insecten en ver kanongebulder. De zonnebloemen werden symbool voor de slachtoffers van de zinloze misdaad. In één klap verloren 298 mensen hun levens, vijftien van hen waren Hilversummers. Daarom zijn hier vijftien zonnebloemen geplant. Van brons. En in verschillende groottes, van volle bloei tot ontluikende knoppen. De stilte en de aanblik ontroeren en maken je opnieuw kwaad. Wat een klootzakken, die Russen!
Vijftien bronzen zonnebloemen.
De bronzen bloemen zijn niet erg artistiek. De smid uit Soest en zijn zoon hebben ze gemaakt. Zwaar werk vonden ze het. Ze moesten veel denken aan de mensen van wie ze zo’n bloem smeedden. Onder de bevolking is geld opgehaald voor het monument. De burgemeester is trots. Bij de onthulling zei hij: Je kan eigenlijk niet trots zijn vanwege de aanleiding, maar het feit dat het er is geeft een goed gevoel.
De echtgenote staat bij een lange granieten bank en roept iets dat ik pas kan verstaan, als ik vlak naast haar sta.
Hier staan al hun namen, zegt ze.
Ik zie het. Uitgefreesd in de harde steen en ingevuld met zwarte verf zijn ze vereeuwigd.
De echtgenote kijkt naar mijn oor, zegt: Geen wonder dat je niks hoort. Je hebt je hoorapparaat niet in.
Stom, maar deze morgen is dat helemaal niet zo erg.