Archief ‘mahjong’ categorie

Al die levens, al die doden

30 augustus 2015

6 augustus 1945. De grootste paddenstoel ter wereld schiet omhoog uit het hart van Hiroshima. Een flits, geen geluid. Drie dagen later volgt een tweede paddenstoel. Giftiger waren paddenstoelen nog nooit. De explosies veroorzaken een enorme drukgolf en intense hitte. Bijna onmiddellijk sterven 250.000 Japanners. In de jaren daarna  zullen nog enkele honderdduizenden omkomen door stralingsziekten en kanker.

Een flits, geen geluid.

Een flits, geen geluid.

Het is 70 jaar geleden en de media dienen de beelden van de bom en hun slachtoffers gretig op.  Mijn hart schrijnt bij het zien van al dat lijden. 15 augustus is een soort 4 mei maar veel minder populair. De televisie probeert nog iets te maken van de herdenking in Den Haag. Bloemen, toespraak, gedicht, interview, trage muziek. Ik kijk tegen mijn zin, maar ik mag al de  doden van die vreselijke oorlog in het Verre Oosten nooit vergeten, niet de vijanden, niet de vrienden.

Ik heb hun graven gezien in de blakerende tropenzon: de rijen ondenkbaar witte zerken op onberispelijke erevelden. Ik heb ze proberen te tellen: de bielzen onder de Birma-spoorlijn. Iedere twee bielzen één dode. Ik heb hun uitgebeitelde namen gelezen. J. P. van Aken, H. Zijlstra, D. Vrolijk. Duizenden.  Gestorven voor het vaderland, de vrijheid, het volk, de koningin. Voor wie en wat al niet. Het is niet te bevatten. (meer…)

Knikkerzak

31 juli 2015

Weer een dode. Het moet topdrukte zijn aan de hemelpoort. De zorgverlener vond hem ’s morgens op zijn bed in zijn ochtendjas. Dat hij niet gereageerd had op de deurbel was niet zo vreemd. Neef Koos is, sorry was stokdoof. Overal in zijn huis had hij listige oplossingen bedacht om wekkers, bellen, televisie en telefoon gigantische hoeveelheden decibellen te laten uitspuwen. Maar de dood kwam sluipend, als een dief in de nacht. Koos lag vredig op zijn zij toen de zorgverlener hem vond, in de foetushouding, een baby van 92 jaar.

Begrafenis in Driehuis.

Begrafenis in Driehuis.

Mijn oudste broer belt met het nieuws. Hij is altijd de eerste die gewaarschuwd wordt. Ik benijd hem niet.
‘Ik ga maar eens kijken’, zegt hij met tegenzin.
Koos heeft kind noch kraai, woont moederziel alleen.
‘Wie gaat het verder regelen’, vraag ik.
‘Geen idee. Ik in ieder geval niet. Dat heb ik hem duidelijk gezegd.’ (meer…)

Spelen met zilver

28 juli 2010
Speciale handschoenen voor speciale stenen

Speciale handschoenen voor speciale stenen

Ooit met een zilveren mahjongspel gespeeld? Ik wel. En hoe was dat? Heel bijzonder en nog eervol bovendien.

Het massief zilveren spel is gemaakt door de Schoonhovense goudsmid Janny Adelaar. Zij is één van het groepje Nederlanders dat mahjong het mooiste spel ter wereld vindt. Het maken van een zilveren mahjongspel leek haar dan ook een ultieme uitdaging. Anderhalf jaar geleden begon ze aan haar gigantische klus. Deze maand, 1300 werkuren later, was het spel klaar. Een kleine groep genodigden mocht daarop met Janny het spel inwijden. (meer…)

Gedicht als prijs

2 februari 2010

gedichtprijs
Een foto, toegezonden vanuit Amerika. Uit Texas om preciezer te zijn. De dame in het midden is een deelneemster aan het mahjongtoernooi, dat jaarlijks wordt gehouden in een fraaie country club in Houston. Het toernooi is erg populair. De ruim honderd deelnemers komen uit heel Texas, dat met een oppervlakte van een kleine 700.000 km² de op één na grootste staat van de USA is. Sommigen hebben dus een aardig stuk moeten rijden naar de country club.

Teri Mathis, organisator van het toernooi, schrijft me: “Liever dan om geld spelen we om punten. De spelers met de meeste punten mogen een prijs van de tafel kiezen. Aangezien de meeste van deze mensen in materiële zin niets meer te wensen hebben, dacht ik dat een mooi ingelijst gedicht over mahjong iets heel speciaals zou zijn. Ik vind je boek erg goed en je gedicht is prachtig in de roos. Mag ik je gedicht voor dat doel gebruiken?”

De tafel met prijzen

De tafel met prijzen

Natuurlijk mag dat. Zo vaak gebeurt het niet dat een van mijn gedichten als prijs wordt uitgeloofd. De dame op de foto (haar naam wordt nog achterhaald) is er zo te zien best tevreden mee. “De vrouw die het koos was zeer enthousiast”, schrijft Teri, ‘en het zag er ook prachtig uit. En je gedicht is werkelijk een mooie bijdrage aan het spel dat we zo graag spelen”.

De tekst van het gedicht is op de foto niet te lezen. Nieuwsgierigen kunnen het vinden op pagina 12 van The Great Mahjong Book. Een mooie lijst erom en je hebt een fraai kunstwerk om aan de muur te hangen.

Eerste exemplaren

30 november 2009
Het boek en bloemen voor mevrouw Lo, de oudste speelster van Nederland.

Het eerste exemplaar en bloemen voor mevrouw Eline Lo-A-Njoe, de oudste mahjongspeelster van het land.

‘Heb je de paraplu’s?’ vraag ik.
‘Heb jij de boeken?’ vraagt de uitgever.
Een uurtje later reik ik het eerste exemplaar uit van Het Nieuw Mahjong Boek. Wij zijn in de warme gezelligheid van mahjongclub De Oase te IJsselstein. Hier speelt wekelijks de oudste mahjonger van Nederland: Eline Lo-A-Njoe. Ze is 90 jaar oud en voor de gelegenheid feestelijk gekleed in een prachtige jurk. De club heeft voor vrolijke bloemen gezorgd. Er is koffie en cake. En iedereen is blij en trots. Mevrouw Lo glimlacht als een volleerde filmster en knippert nauwelijks in het flitslicht van de plaatselijke pers en van uitgever Viktor Franzen, fotograaf-in-spé. Ze is zeer vereerd met het eerste exemplaar van het boek.

De volgende dag zijn we in Haarlem bij de jongste mahjongspeler van Nederland: Luuk van Balkum, zes jaren jong. Hij krijgt het tweede exemplaar van het boek, hoewel hij nog niet kan lezen. Ook de plechtige opdracht niet, die ik voorin heb geschreven. Ook hier een klein feestje met koffie en gebak en met oma uit Schagen. Zusje Iris mag voor de gelegenheid een uurtje eerder van school en ook vader en moeder hebben vrijaf. Viktor maakt weer foto’s en Luuk bekijkt ondertussen de plaatjes uit het rijk geïllustreerde boek. Hij heeft een verhaal dat hij morgen trots op school kan vertellen.

(meer…)

Wie zijn de oudste en jongste mahjongspelers?

26 september 2009

Bejaarden

Het Chinese gezelschapspel mahjong neemt een heel groot deel van mijn leven in. Het is een passie, die heel wat uurtjes opslokt. Niet alleen door het te spelen, maar ook door mahjonglessen, mahjongboeken, mahjongclub, mahjongwebsites, mahjongmuseum en mahjongpublicaties. Nu is mijn derde mahjongboek verschenen: Het Nieuw Mahjong Boek.

Het Nieuw Mahjong Boek
Het Nieuw Mahjong Boek.

De internetkrant www.MahjongNews.nl  was er als de kippen bij en vroeg:
‘Jelte, dit is al de derde uitgave van hetzelfde boek. Eerst Het Groot Mahjong Boek, daarna The Great Mahjong Book, en nu Het Nieuw Mahjong Boek. Vanwaar deze derde uitgave?’
Mijn antwoord: ‘Ik werd gek van al die vragen naar Het Groot Mahjong Boek, maar dat is faliekant uitverkocht en helemaal nergens  meer te krijgen, ook niet op Marktplaats. Omdat er verder geen enkel goed boek over het klassieke mahjong is, heb ik dit nieuwe boek gemaakt.’

Tegelijkertijd met het nieuwe boek is ook een nieuwe website verschenen: www.mahjongboek.nl, waar je Het Nieuw Mahjong Boek kunt bestellen.

Het eerste exemplaar van mijn vorige boek Zaans groentje werd uitgereikt aan mijn schoolgenoot Freek de Jonge. De eerste twee exemplaren van mijn nieuwe boek worden uitgereikt aan de jongste en oudste mahjongspeler van Nederland. Wie dat zijn? Daar is mijn uitgever naarstig naar op zoek. Of dat lukt kun je volgen op de nieuwe site www.mahjongboek.nl.
 

Weer tijd voor Englandspiel

13 oktober 2008

parachutist

Englandspiel komt weer voorbij. Dat gebeurt iedere vier, vijf jaar. Dan laait de belangstelling weer op voor het tragische spionagespel tussen Duitsland en Engeland, dat zich in de Tweede Wereldoorlog voltrok. Omdat inmiddels (bijna) alle getuigen zijn overleden maar mijn boek nog steeds bestaat – zij het alleen antiquarisch – ben ik steeds een van de eersten, die wordt benaderd. Dit keer kreeg ik op bezoek: een correspondente van de Volkskrant, een redactrice van Elsevier en een journalist uit Londen, alle drie ongeduldig trappelend om te publiceren.

(meer…)

Ik lees mijn necrologie

27 maart 2008

Jelte en Joost

Het is een vreemde ervaring om je eigen necrologie te lezen, geschreven door je eigen broer. “Jelte deed veel meer voor het mahjong in Nederland”, zo schrijft Martin Rep op zijn website MahjongNews. “Hij gaf mahjongcursussen aan verschillende volksuniversiteiten. Dankzij zijn achtergrond als tv-regisseur en -dramaturg kon hij fraaie presentaties bouwen over zijn geliefde tijdverdrijf.”

Die akelige onvoltooid verleden tijd heb ik te danken aan mijn besluit te stoppen met de tijdrovende en energieslopende organisatie van het populaire Witte Draak Toernooi – kennelijk een schok voor de trouwe en enthousiaste deelnemers.
Foto: Joost van Doorne neemt het over.

(meer…)

USA is ook enthousiast

24 januari 2008

Bibliotheek New York

Iedere vrijdagmorgen sla ik verwachtingsvol de boekenbijlage van De Volkskrant open om de recensie van mijn boek te lezen. Maar tot nu toe zwijgt De Volkskrant over mijn meest recente meesterwerk. Net als de andere landelijke kranten. Hoe lang moet een schrijver wachten en na hoe lang begrijp je dat er geen recensie komt en dat je liefdeskind verdronken is in het massale aanbod van titels tegen het einde van het jaar? Er moet toch minstens één alerte recensent zijn die het kleinood ziet schitteren tussen de bulk aan boeken?

Toch kwam er deze week weer een opbeurende recensie binnen, zij het van verre en over een ander boek, maar leuk genoeg om deze schrijver voorlopig niet in somberte te laten vervallen. In het januari-nummer van het Amerikaanse Library Journal wordt The Great Mahjong Book positief besproken en aanbevolen.

Foto: Public Library van New York: Is Rep’s available? (meer…)