Ik lees mijn necrologie
Het is een vreemde ervaring om je eigen necrologie te lezen, geschreven door je eigen broer. “Jelte deed veel meer voor het mahjong in Nederland”, zo schrijft Martin Rep op zijn website MahjongNews. “Hij gaf mahjongcursussen aan verschillende volksuniversiteiten. Dankzij zijn achtergrond als tv-regisseur en -dramaturg kon hij fraaie presentaties bouwen over zijn geliefde tijdverdrijf.”
Die akelige onvoltooid verleden tijd heb ik te danken aan mijn besluit te stoppen met de tijdrovende en energieslopende organisatie van het populaire Witte Draak Toernooi – kennelijk een schok voor de trouwe en enthousiaste deelnemers.
Foto: Joost van Doorne neemt het over.
Jelte krijgt applaus bij zijn afscheid.
“Het is de afsluiting van een tijdperk”, meldde MahjongNews ’s anderendaags onder de headline: “Zonder Jelte was het nooit wat geworden met het georganiseerd mahjong in Nederland.” Dat mijn besluit wel wat ophef zou veroorzaken, daar was ik wel op voorbereid, maar dat was ik niet op het lezen van een herdenkingsartikel, grotendeels geschreven in de verleden tijd en met veel waardering voor de zojuist ‘overleden’ organisator.
“Jelte begon al in 1989 met een mahjongtoernooi, ver voordat sprake was van georganiseerd mahjong in Nederland. Zijn Zinderende Rode Draak Toernooi was uitsluitend voor vrienden en kennissen, van wie de meesten maar één keer per jaar een mahjongsteen van dichtbij zagen: op de tweede zaterdagavond van het jaar, als het koud was in Hilversum en de spelers zich warmden aan de gloed van de Rode Draak. Een paar jaar later ontdekte hij dat er wel degelijk gezamenlijk mahjong werd gespeeld in Nederland. Hij werd een enthousiast bezoeker van de toernooien van de Kongrovers in Amsterdam en van de ENMV (‘het Nederlands Kampioenschap Mah-Jongg’) in Rotterdam. In ’t Gooi werden hij en zijn vrouw Ria begeesterde mahjong-promotors.”
MahjongNews is een tweetalige, onafhankelijke internetkrant, met bezoekers uit de hele wereld. Door MahjongNews hebben mahjongspelers in binnen- en buitenland elkaar ontdekt en zijn er vele nationale en internationale mahjongtoernooien ontstaan. Redacteur is mijn broer Martin Rep. Hij is door zijn internetkrant tot in Japan, China en Amerika bekend onder de mahjongspelers. Als trouwe deelnemer aan het Witte Draak Toernooi was Martin ook getuige van mijn overwachte bekendmaking dat ik er mee stop. De volgende dag stond het nieuws al op internet en kon ik mijn ‘necrologie’ lezen. Martin is mijn jongere broer en als we overlijden in volgorde van opkomst is hij de aangewezen persoon enkele woorden te zeggen bij mijn crematie. Veel kwaads zal hij niet over mij zeggen, begrijp ik uit zijn artikel.
Het Witte Draak Toernooi vindt altijd op de laatste zaterdag van de winter plaats. Dit keer was het de negende keer, dat ik dit landelijk mahjongtoernooi in mijn eentje organiseerde. Omdat mahjong geen hoger getal kent dan negen, leek mij het negende toernooi een goed moment om mijn aftreden bekend te maken. Dat was even schriken voor de trouwe en enthousiaste aanhang. Maar gelukkig is er een energieke opvolger, die graag de fakkel overneemt: Joost van Doorne.
Het toernooi is bekend en geliefd geworden door zijn gezellige sfeer, zijn soepele verloop, zijn lekkere lunch en zijn flitsende finale. Het organiseren is heel veel werk, maar het enthousiasme van de deelnemers vergoedt veel. Als oud-regisseur wil ik evenwel controle over alles hebben en dat lukt niet. Tot op het allerlaatste moment kan een speler ziek worden en hoe kom je op zo’n korte termijn aan een vervanger? Het mooiste moment van een toernooi is dan ook het moment, waarop het toernooi begint, alle deelnemers aanwezig zijn en 15 x 136 mahjongstenen op de tafels kletteren.
Natuurlijk zijn er veel meer mooie momenten. Zo begint de pret al op vrijdagavond. Met onze Belgische mahjongvrienden Linda en Jan Thomassetti spelen we dan een spannend partijtje mahjong met als inzet onze schattige wisseltrofee. Voor de eerste keer won ik dit keer.
Het laatste exemplaar van Het Groot Mahjong Boek.
Nog meer historie. Tijdens het toernooi mocht ik het laatste exemplaar van Het Groot Mahjong Boek uitreiken – dat overkomt niet veel schrijvers! Jan Ketzer van de Daja Mahjongwinkel had het allerlaatste boek meegenomen uit Hengelo en een klant uit Lelystad kwam er graag voor naar Hilversum om het te kopen en de hand te schudden van de auteur. Een tweede afscheid op één dag: adieu mooi mahjongboek!