De namen keren terug

13 juli 2013

Zondagochtendvroeg in de grote stad. Zonlicht spettert  tegen de gele bakstenen gevels. Maar de straten houden zich nog slapend. Geluiden zijn er nog niet. Een kat steekt over op zachte sokken.

Lekstraat 6

Ik ben veel te vroeg. Er was nauwelijks verkeer op de   weg en er zijn parkeerplaatsen te over. Ik bekijk huis nummer 6. Niets   bijzonders te zien. Ik had losse stoeptegels verwacht, afgezet met rood-wit   plastic lint. Het enige wat er staat is hoog opgeschoten onkruid. Ben ik op  het goede adres?

 

Een witte werkwagen van Stadsdeel Zuid parkeert  stilletjes honderd meter verderop en  vervalt in onbestemd wachten. Achterop een laadbak en een grijper. De man en   de vrouw in de cabine blijven gelaten zitten. ‘Komt u voor de plechtigheid?’,  informeert de vrouw als ik langs loop, ‘ik zag u al rondkijken.’ Gelukkig, ik   ben op het goede adres. Ze houden een oogje in het zeil, legt ze uit. Soms   maken bewoners bezwaren. (meer…)

Gepost in vroeger | 4 reacties »

Spoor door Hilversum – 2

23 november 2012

We volgen het Westerborkpad door Hilversum en worden op de Diependaalsedrift gewaarschuwd: struikelstenen aan de overkant. Struikelstenen? Wat zijn dat nou weer? Voor huisnummer 16 glanzen vijf vierkante plaatjes in het trottoir. Je moet diep bukken om ze te kunnen lezen.  Hier woonde Jan Hendrik Menko, geboren 1898, gedeporteerd 1944 uit Westerbork, Auschwitz vermoord 11-02-1944. De vier andere stenen hebben gelijksoortige teksten. Alleen de namen verschillen: Steven Menko, geboren 1929, Marion Menko, geboren 1931, Erik Menko, geboren 1936, Lotty Dora Menko-Polak, geboren 1907. Vader links, moeder rechts.

Vijf struikelstenen op de Diependaalsedrift

Ik had ze al eens eerder in de joodse wijk van Berlijn gezien. De straatjes waren er bezaaid met die Stolpersteine, een project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Hij brengt de keitjes aan bij de huizen van verdreven, gedeporteerde en vermoorde nazi-slachtoffers.  De meesten hebben geen graf maar op deze manier krijgen ze hun naam terug en kunnen ze in herinnering blijven leven. Het project om op deze manier aan de Holocaust te herinneren is gelukkig over genomen in Nederland. Helaas de naam ook. Struikelstenen. Je struikelt tegenwoordig  niet meer over de joden; zou ‘Gedenkstenen’ niet passender zijn? Nee, zegt Demnig, je struikelt over die stenen met je hoofd en je hart, en je moet buigen om de tekst te kunnen lezen. De vijf goudglimmende keitjes op de Diependaalsedrift verrichten zwijgend hun indrukwekkend werk. Ze brengen de  Menko’s weer terug in hun eigen straat.

(meer…)

Gepost in vroeger, wandelen | 1 reactie »