We kennen alletwee het antwoord dondersgoed. Het ene jaar spelen we het bij hem, het andere jaar bij mij. Al sinds 1976 brengen wij de kortste nacht van het jaar scrabbelend door, van zonsondergang (ca. 22:00 uur) tot zonsopgang (tegen 05:00 uur). En iedere keer verkneukelen we ons al weken tevoren en treffen we geruisloos onze voorbereidingen, want het mag ons die nacht – ook al is ze kort – aan niets ontbreken. Rode wijn, Franse kaasjes, Schotse whisky, Hollandse haring en lekkere lazy music.
En het wordt helemaal geweldig als de nacht ons welgezind is en we buiten bij lamplicht onder een parasol mogen spelen met om ons heen onbestemde nachtgeluiden, een plotselinge eruptie van kattengeblaas en een verre auto, die een lang spoor van geluid achter zich aan sleept. Tegen vieren – als de einder begint te gloren – klimt de merel op zijn hoge tak en begint zijn jubelend lied.
In het beginjaren van onze tweekamp pakten we dan de fietsen om te zien hoe de prille zomer ontwaakt. Nu sluipen we met een zachte grijns naar bed en worden niet wakker voor de zon naar zijn hoogste punt is geklommen. De dagen daarna hebben we het weer druk met het verslag van onze scrabblenacht, want onze fans willen natuurlijk weten wie er dit keer heeft gewonnen, hoewel voor ons het voortzetten van de traditie belangrijker is dan het winnen.
Dit jaar speelden we onze 47-ste partij – binnen, want het was helaas te koud buiten. In het begin van onze reeks speelden we twee partijen in een nacht. In 1999 zijn we overgestapt op duplicaat-scrabble. We hebben alle twee dezelfde letters op ons plankje staan en we pijnigen onze hersens om de hoogste score te vinden. We kennen geen tijdslimieten en raadplegen vrijelijk en schaamteloos de officiële Scrabble-woordenlijst. We leggen vaak woorden aan waarvan we het bestaan en de betekenis niet kennen. We strijden voor ieder puntje, want alle uitslagen tellen mee voor onze statistieken.
Wim won dik. Ik zag de scrabble over het hoofd in A-B-L-O-O-S-S* en dat kostte me 50 punten. Mijn gemiddelde over 47 partijen is nu 498 punten en dat van Wim 496. Nu al kijken we verlangend uit naar juni 2012 om wat aan die cijfers te kunenn doen.
*Wim maakte met die letters BASSOLO
De lente lacht in de tuinen en in de bomen. De wolken worden steed witter en wonderlijker. De vogels worden het zingen niet moe en de dagen weten van geen ophouden. Dit is het jaarlijkse moment dat Wim, van een paar huizen verderop, komt aanlopen met de geheel overbodige vraag: ‘Bij wie is het dit jaar?
We kennen alletwee het antwoord dondersgoed. Het ene jaar spelen we het bij hem, het andere jaar bij mij. Al sinds 1976 brengen wij de kortste nacht van het jaar scrabbelend door, van zonsondergang (ca. 22:00 uur) tot zonsopgang (tegen 05:00 uur). En iedere keer verkneukelen we ons al weken tevoren en treffen we geruisloos onze voorbereidingen, want het mag ons die nacht – ook al is ze kort – aan niets ontbreken. ‘Chileense wijn, Franse kaasjes, Schotse whisky, Hollandse haring en lekkere lazy music.
In 2010 scrabbelden we heerlijk buiten.
(meer…)
