29 december 2015
Aan het einde van het jaar trachten de goede doelen je klem te zetten, proberen ze je hart te breken met het schrijnende leed dat je een heel jaar op afstand hebt weten te houden en steken dan begerig je hun holle handen toe, uitgekookter dan de doortraptste bedelaar.
Plies, sul, plies,plies.
Goede doelen knokken om je medelijden.
Geld geven geeft maar eventjes een goed gevoel, maar lost niets op. Mijn eurootjes staan machteloos tegenover de oliewinsten in het Midden-Oosten en die van de wapenhandelaren. Hoeveel procent winst maak je op een bom? Vijftig, honderd, 200? En hoeveel bommen vallen er dagelijks op Syrië alleen al? Hoeveel is de winstmarge op een kalasjnikov en hoeveel zijn er al verkocht in de hele wereld?
Als er echt vrede op aarde moet komen, moet de fabricage van elk wapentuig verboden worden. En ook graag dat ongenegeerde gebedel. Daar heb ik ook een hekel aan.
Lees meer »
Gepost in actueel, vroeger | Geen reacties »
30 november 2015
Taal is ook mijn ding, maar dat taal leeft vind ik lastig. Het betekent namelijk dat je steeds opnieuw een dikke Van Dale moet aanschaffen. Die kost € 179,00. En aan de Van Dale officiële scrabblewoordenlijst ( € 24,99 ) moet ik sinds 2012 al 447 nieuwe woorden bijschrijven en 77 schrappen. Dat krijg ik nooit netjes voor elkaar. En in de Scrabblewoordenlijst-app kan ik helemaal niets veranderen. Woorden, waarmee ik vier jaar geleden geweldig scoorde, worden nu bits afgekeurd.
Dat ook de spreektaal verandert vind ik helemaal jammer, zeker als dat om opportunistische redenen gebeurt. De NOS-sportverslaggever vond het kennelijk stoer en mannelijk om te melden dat de voetballers zeiknat waren door de regen. Zeiknat vind ik een ordinair woord, ongepast voor het podium van de NOS-televisie. Ik zou over dat woordgebruik pissig kunnen worden. Gek genoeg klinkt pissig niet ordinair in mijn oren, terwijl beide woorden het over dezelfde vloeistof hebben.
Lees meer »
Gepost in actueel, vroeger | 2 reacties »
31 oktober 2015
Ochtendnevel omfloerst de laan. De bomen popelen om onthuld te worden. Deze herfst is een Van Gogh op z’n waanzinnigst. Hij smijt met de felste kleuren. De straat is helgeel. Bladeren vuurrood. De lucht lavendel. Voor me zwabberen twee fietsers zo vervaarlijk dat ik ze niet durf te passeren. Zien ze ook de kleurenpracht? Of willen ze het niet zien? Lijkt het te veel op het vuur en de rook van Aleppo, Homs of welke stad dan ook?
Vuurrode bladeren.
Het is marktdag. Ze zijn uit op een visje, een brood misschien. Of alleen maar wat afleiding. Ze steken het kruispunt over alsof ze onkwetsbaar zijn. Dat heeft hun waanzinnige reis dwars door het weerbarstige Europa hen wijs gemaakt. Wie Aleppo heeft overleefd, overleeft ook Hilversum wel.
De noodopvang van zo’n honderd vluchtelingen in de oude kazerne op ruime afstand van ons dorp verloopt goed, meldt onze burgemeester. Het afgelopen weekeinde zijn er fietslessen gegeven. Daarmee zijn ze dadelijk wat mobieler en kunnen ze de omgeving eens verkennen, aldus de burgemeester. Lees meer »
Gepost in actueel | 1 reactie »
30 september 2015
De volle maan tovert met het licht.
Het is middernacht. Ik zwerf ik door de straten van mijn woonwijk. Om me heen cirkelt een klein wit spookje, op zoek naar interessante geurtjes. De straten zijn stil en baden in het licht van de lantaarns en van de volle maan. Je zou er een boek kunnen lezen, maar dat heb ik net gedaan en op mijn nachtkastje wacht Kieft, de bestseller van Michel van Egmond. Ik heb geen haast en het hondje al helemaal niet. De nacht is mooi en geurig.
Althans voor een hond. Alle auto’s liggen braaf voor de huizen van hun baasjes te wachten op morgen als zij weer uitgelaten worden om hun CO2 uit te stoten. De lucht is nu zuiver en alle geurtjes op straat flirten als bedwelmende parfums. Het hondje draait alle kanten op. Het is om gek van te worden. Links, rechts, voor, achter, overal lonken verleidelijke sporen. Lees meer »
Gepost in actueel, natuur, wandelen | 1 reactie »
30 augustus 2015
6 augustus 1945. De grootste paddenstoel ter wereld schiet omhoog uit het hart van Hiroshima. Een flits, geen geluid. Drie dagen later volgt een tweede paddenstoel. Giftiger waren paddenstoelen nog nooit. De explosies veroorzaken een enorme drukgolf en intense hitte. Bijna onmiddellijk sterven 250.000 Japanners. In de jaren daarna zullen nog enkele honderdduizenden omkomen door stralingsziekten en kanker.
Een flits, geen geluid.
Het is 70 jaar geleden en de media dienen de beelden van de bom en hun slachtoffers gretig op. Mijn hart schrijnt bij het zien van al dat lijden. 15 augustus is een soort 4 mei maar veel minder populair. De televisie probeert nog iets te maken van de herdenking in Den Haag. Bloemen, toespraak, gedicht, interview, trage muziek. Ik kijk tegen mijn zin, maar ik mag al de doden van die vreselijke oorlog in het Verre Oosten nooit vergeten, niet de vijanden, niet de vrienden.
Ik heb hun graven gezien in de blakerende tropenzon: de rijen ondenkbaar witte zerken op onberispelijke erevelden. Ik heb ze proberen te tellen: de bielzen onder de Birma-spoorlijn. Iedere twee bielzen één dode. Ik heb hun uitgebeitelde namen gelezen. J. P. van Aken, H. Zijlstra, D. Vrolijk. Duizenden. Gestorven voor het vaderland, de vrijheid, het volk, de koningin. Voor wie en wat al niet. Het is niet te bevatten. Lees meer »
Gepost in actueel, mahjong, vroeger | 1 reactie »
31 juli 2015
Weer een dode. Het moet topdrukte zijn aan de hemelpoort. De zorgverlener vond hem ’s morgens op zijn bed in zijn ochtendjas. Dat hij niet gereageerd had op de deurbel was niet zo vreemd. Neef Koos is, sorry was stokdoof. Overal in zijn huis had hij listige oplossingen bedacht om wekkers, bellen, televisie en telefoon gigantische hoeveelheden decibellen te laten uitspuwen. Maar de dood kwam sluipend, als een dief in de nacht. Koos lag vredig op zijn zij toen de zorgverlener hem vond, in de foetushouding, een baby van 92 jaar.
Begrafenis in Driehuis.
Mijn oudste broer belt met het nieuws. Hij is altijd de eerste die gewaarschuwd wordt. Ik benijd hem niet.
‘Ik ga maar eens kijken’, zegt hij met tegenzin.
Koos heeft kind noch kraai, woont moederziel alleen.
‘Wie gaat het verder regelen’, vraag ik.
‘Geen idee. Ik in ieder geval niet. Dat heb ik hem duidelijk gezegd.’ Lees meer »
Gepost in actueel, mahjong, vroeger | 7 reacties »
30 juni 2015
Nu mijn beurt?
Bas belt me niet vaak, maar deze keer wel. Dat moet dus een speciale reden hebben en dat is ook zo.
‘Hoe gaat het met je’, vraagt hij
‘Waarom vraag je dat?’
Bas heeft gesproken met Jan-Willem en Johan, je weet we wel, ook van het lyceum.
Nee, die namen zeggen me niets. Ik ken wel een Willem-Jan en een John, maar geen Jan-Willem en ook geen Johan.
‘Wat hadden ze te vertellen?’
‘Dat je dood bent.’ Lees meer »
Gepost in actueel | Geen reacties »
23 mei 2015
Deze maand geen blog.
Het is vakantie. Dat is een recht, destijds afgedwongen door de vakbonden. Dus alleen al uit solidariteit met de vakbeweging, moet je wel gaan, zin of geen zin.
Een vrolijke ontmoeting op een zonnige Provençaalse markt.
Ik heb wel zin.
Ik heb twee opties: nieuwe bestemmingen ontdekken of terugkeren naar oude, dierbare plekken. Ik kies voor het laatste: de Mont Ventoux en het gebied waarover hij ongenaakbaar heerst. Het boek en de film maken hem actueler dan ooit.
De zon, het licht, de weerbarstige bergen, de zinderende vlaktes volgepropt met eindeloze wijngaarden, de droge kerktorens met hun open campaniles, de lavendel die aarzelend paars kleurt, de dommelende dorpen, die eens in de week wakker worden geschud door de herrie van marktkooplieden.
Ik kijk rond en geniet. Ja, alles is zoals het was.
Zal zij er ook weer zijn? Jawel, ze is er weer, stralend als altijd. Ik zie haar terug, op de markt, het kapsel anders dan voorheen, maar nog steeds met diezelfde brede aanstekelijke lach.
Samen gaan we op de foto, net als weleer.
Jawel, ze herkent me nog.
Gepost in actueel | Geen reacties »
29 april 2015
De jaarlijkse oorlogsherdenking nadert heftiger dan ooit tevoren, maar ik ben paraat. Ik stap op mijn fiets en rijd naar de burgermeesterkamer in het oude raadhuis van Hilversum. Daar verzamelt zich een groep van elf man bij koffie en appeltaart. We gaan een fietstocht maken langs plekken die herinneren aan de jaren ’40-’45, maar wachten nog op de laatste twee deelnemers.
De heer Pieter Hoogenraad van het Fietsgilde leidt ons rond.
Aan de oorlog heb ik niet zoveel herinneringen, maar waarom intrigeert hij me steeds opnieuw? Ik weet het niet precies. Ik beschouw de oorlog wel als een onvermijdbare markeringslijn in de geschiedenis. Deze oorlog was niet alleen een bezetting van je land, maar vooral ook een mes op je geweten. Je kon weg kijken, maar niet lang. Uiteindelijk moest je keuzes maken. Wat je deed, hoe je het deed, waarom je het deed, waarom je het niet deed. Je geweten zal je uiteindelijk verantwoording vragen.
Hoewel ik langer in Hilversum woon dan ooit in Zaandam, voel ik me nog steeds een geëmigreerde Zaankanter. Ik heb meer belangstelling voor de geschiedenis van mijn geboortestreek dan die van mijn woonplaats, maar dit buitenkansje laat ik mij niet ontglippen. We fietsen namelijk ook naar de geheimzinnige Blaskowitz bunker, die heel erg verscholen ligt tussen de villa’s van de Trompenberg. Ik heb er wel eens naar gezocht, maar nooit gevonden. Vandaag gaat dat wel gebeuren.
Lees meer »
Gepost in actueel, vroeger | 5 reacties »
29 maart 2015
We trouwen in het wit.
– Wanneer gaan jullie, vragen ze ons keer op keer.
– Maar wij gaan helemaal niet. Waarom zouden we?
Ze horen ons meewarig aan en we zien ze denken: wat een domme, eigenwijze mensen. Straks zullen ze wel moeten, kunnen ze de trap niet meer op. En dan? Zorg kun je tegenwoordig wel vergeten. Dus dan moeten hun kinderen ervoor opdraaien. Egoïstisch is dat.
Nee, wij gaan ons huis niet verlaten. Wij blijven. Alsof er niets gebeurd is. Er is natuurlijk wel iets gebeurd. Het buurtje, waarin we zo’n veertig jaar geleden neerstreken en waar we zo uitbundig hebben gewoond, is ontzield. Het is een mistige morgen als een afgeladen bestelwagen voor de laatste keer de strijd uitrijdt, traag als bij een uitvaart, maar meer vanwege de weersomstandigheden, de verkeersdrempels en het glasservies. De stilte loopt als een doodgraver voorop.
Lees meer »
Gepost in actueel, vroeger | Geen reacties »