Archief voor

Gedicht als prijs

2 februari 2010

gedichtprijs
Een foto, toegezonden vanuit Amerika. Uit Texas om preciezer te zijn. De dame in het midden is een deelneemster aan het mahjongtoernooi, dat jaarlijks wordt gehouden in een fraaie country club in Houston. Het toernooi is erg populair. De ruim honderd deelnemers komen uit heel Texas, dat met een oppervlakte van een kleine 700.000 km² de op één na grootste staat van de USA is. Sommigen hebben dus een aardig stuk moeten rijden naar de country club.

Teri Mathis, organisator van het toernooi, schrijft me: “Liever dan om geld spelen we om punten. De spelers met de meeste punten mogen een prijs van de tafel kiezen. Aangezien de meeste van deze mensen in materiële zin niets meer te wensen hebben, dacht ik dat een mooi ingelijst gedicht over mahjong iets heel speciaals zou zijn. Ik vind je boek erg goed en je gedicht is prachtig in de roos. Mag ik je gedicht voor dat doel gebruiken?”

De tafel met prijzen

De tafel met prijzen

Natuurlijk mag dat. Zo vaak gebeurt het niet dat een van mijn gedichten als prijs wordt uitgeloofd. De dame op de foto (haar naam wordt nog achterhaald) is er zo te zien best tevreden mee. “De vrouw die het koos was zeer enthousiast”, schrijft Teri, ‘en het zag er ook prachtig uit. En je gedicht is werkelijk een mooie bijdrage aan het spel dat we zo graag spelen”.

De tekst van het gedicht is op de foto niet te lezen. Nieuwsgierigen kunnen het vinden op pagina 12 van The Great Mahjong Book. Een mooie lijst erom en je hebt een fraai kunstwerk om aan de muur te hangen.

Eerste exemplaren

30 november 2009
Het boek en bloemen voor mevrouw Lo, de oudste speelster van Nederland.

Het eerste exemplaar en bloemen voor mevrouw Eline Lo-A-Njoe, de oudste mahjongspeelster van het land.

‘Heb je de paraplu’s?’ vraag ik.
‘Heb jij de boeken?’ vraagt de uitgever.
Een uurtje later reik ik het eerste exemplaar uit van Het Nieuw Mahjong Boek. Wij zijn in de warme gezelligheid van mahjongclub De Oase te IJsselstein. Hier speelt wekelijks de oudste mahjonger van Nederland: Eline Lo-A-Njoe. Ze is 90 jaar oud en voor de gelegenheid feestelijk gekleed in een prachtige jurk. De club heeft voor vrolijke bloemen gezorgd. Er is koffie en cake. En iedereen is blij en trots. Mevrouw Lo glimlacht als een volleerde filmster en knippert nauwelijks in het flitslicht van de plaatselijke pers en van uitgever Viktor Franzen, fotograaf-in-spé. Ze is zeer vereerd met het eerste exemplaar van het boek.

De volgende dag zijn we in Haarlem bij de jongste mahjongspeler van Nederland: Luuk van Balkum, zes jaren jong. Hij krijgt het tweede exemplaar van het boek, hoewel hij nog niet kan lezen. Ook de plechtige opdracht niet, die ik voorin heb geschreven. Ook hier een klein feestje met koffie en gebak en met oma uit Schagen. Zusje Iris mag voor de gelegenheid een uurtje eerder van school en ook vader en moeder hebben vrijaf. Viktor maakt weer foto’s en Luuk bekijkt ondertussen de plaatjes uit het rijk geïllustreerde boek. Hij heeft een verhaal dat hij morgen trots op school kan vertellen.

(meer…)

Wat vind ik op de heide? (3)

9 november 2009

schapen mauve

Natuurlijk is er nog veel meer historie te vinden op de heide: bijvoorbeeld de duizenden voetstappen die de schilder Anton Mauve er heeft gezet. Mauve is weer actueel door de grootste overzichtstentoonstelling ooit van zijn werk in twee musea, Teyler in Haarlem en Singer in Laren.

Mauve is voor velen synoniem geworden met de Gooise heide en haar schapen, die hij honderden malen heeft geschilderd, van achteren als ze de heide opgingen en van voren als ze terugkeerden. De Amerikanen waren dol op Mauve’s schapenkuddes, vooral op de sheep coming. Daarvoor betaalden ze graag meer dan voor de sheep going.

Foto: ‘Sheep going’ van Anton Mauve. (meer…)

Wie zijn de oudste en jongste mahjongspelers?

26 september 2009

Bejaarden

Het Chinese gezelschapspel mahjong neemt een heel groot deel van mijn leven in. Het is een passie, die heel wat uurtjes opslokt. Niet alleen door het te spelen, maar ook door mahjonglessen, mahjongboeken, mahjongclub, mahjongwebsites, mahjongmuseum en mahjongpublicaties. Nu is mijn derde mahjongboek verschenen: Het Nieuw Mahjong Boek.

Het Nieuw Mahjong Boek
Het Nieuw Mahjong Boek.

De internetkrant www.MahjongNews.nl  was er als de kippen bij en vroeg:
‘Jelte, dit is al de derde uitgave van hetzelfde boek. Eerst Het Groot Mahjong Boek, daarna The Great Mahjong Book, en nu Het Nieuw Mahjong Boek. Vanwaar deze derde uitgave?’
Mijn antwoord: ‘Ik werd gek van al die vragen naar Het Groot Mahjong Boek, maar dat is faliekant uitverkocht en helemaal nergens  meer te krijgen, ook niet op Marktplaats. Omdat er verder geen enkel goed boek over het klassieke mahjong is, heb ik dit nieuwe boek gemaakt.’

Tegelijkertijd met het nieuwe boek is ook een nieuwe website verschenen: www.mahjongboek.nl, waar je Het Nieuw Mahjong Boek kunt bestellen.

Het eerste exemplaar van mijn vorige boek Zaans groentje werd uitgereikt aan mijn schoolgenoot Freek de Jonge. De eerste twee exemplaren van mijn nieuwe boek worden uitgereikt aan de jongste en oudste mahjongspeler van Nederland. Wie dat zijn? Daar is mijn uitgever naarstig naar op zoek. Of dat lukt kun je volgen op de nieuwe site www.mahjongboek.nl.
 

Wat vind ik op de heide? (2)

17 september 2009

Sint Janskerkhof

Wat vooraf ging: We maken een rondwandeling over de heide en naderen nu het Sint Janskerkhof (foto).

Over de N525 (Hilversumseweg) spinnen heel wat auto’s een giftig web van uitlaatgassen maar afgezien daarvan is dit één van de gezondste plekjes van het hele Gooi. Dat zegt althans de man die ons huis stralingsvrij heeft gemaakt. Thuis zitten we op een lelijke breuk in de grondplaten, maar hier komt geen snipper straling omhoog. De eega en ik staan dus op een zeer bijzondere en magische plaats onze longen te vervuilen. Maar willen We onze heidewandeling vervolgen dan moeten we een slok nemen uit de gifbeker met CO2. Verre stoplichten zijn barmhartig en knippen gaatjes in de verkeerstroom, zodat we veilig kunnen oversteken naar de Langsakker. Grint knarst onder onze voeten als we het Sint Janskerkhof passeren. Ook hier is het razend druk: aan geschiedenis. (meer…)

Ruim tweeduizend foto’s in drie jaar

5 september 2009

Baby en broer

Gilles is drie jaar geworden. Dat is met gepaste vreugde gevierd. Opa en oma waren natuurlijk aanwezig om te zien hoe intens blij je kunt zijn op zo’n prille leeftijd. Het ene hoogtepunt volgde het andere op. Weer eenmaal thuis bekeken we de foto’s die ik had gemaakt van de jarige. Dat bleken er 38 te zijn.
Dat zette me aan het denken. Hoeveel foto’s zullen er tot nog toe zijn gemaakt van Gilles? Op zijn verjaardag fotografeerden ook zijn vader en moeder. De vader van Gilles houdt van fotograferen. Ook deze opa en oma knippen er lustig op los zodra Gilles bij ons thuis is. Ik schat daarom voorzichtig dat er paar maand zeker 60 à 70 foto’s van hem worden gemaakt. Dat betekent dus dat er van Gilles in zijn eerste drie jaren reeds een kleine 2500 foto’s zijn gemaakt. (meer…)

Wat vind ik op de heide? (1)

22 augustus 2009

Westerheide Hilversum
De Westerheide in bloei.

Wat vind ik op de heide? Mijn biologieleraar, dr. W. J. Prud’homme van Reine – kortweg Prutje – schreef destijds boekjes met dergelijke titels. Wat vind ik aan het strand? Wat vind ik in sloot en plas?  Wat vind ik in bos en duin? Wat vind ik in de duinen? Maar kennelijk was de heide hem te ver. Hij had betere dingen te doen dan zijn leerlingen vermoeien met plantjes die ver buiten de Zaanstreek lagen. Sinds 1938 werkte hij vastberaden op het Zaanlands Lyceum. ‘De geringe belangstelling in de Zaanstreek voor de natuur is werkelijk diep treurig’, verzuchtte hij eens, ‘maar ik ben wel van plan hierin verandering te brengen’. Zaankanters hadden niet veel op met de natuur. ‘Weer een boom staat ken je niet kaike”, zeiden ze.

De Gooise hei staat momenteel in volle bloei en kleurt paars zo ver je kan kijken. Maar als ik daar loop, ben ik toch meer bezig met de geschiedenis dan met de bloeiwijze en voorkomen van de Calluna vulgaris (struikheide). Prutje zou het begrijpen, ik was niet zijn beste leerling. (meer…)

Op bezoek bij mooie Marie

29 juni 2009

Buvette de la Plage in Le Pouldu

De twee dames in de tuin schrikken zichtbaar als ik daar opduik. Wij willen de herberg waar de schilder Paul Gauguin gelogeerd en gewerkt heeft wel eens van binnen zien, maar er is niemand achter de kassa om ons toegangskaartjes te verkopen. Dat geeft te denken over de kwaliteit van wat ons te wachten staat, maar ik zet door. 120 jaar na de grote meester ben ook ik in Le Pouldu beland en bereid hem met te eren met een bezoek aan zijn tijdelijk onderkomen.

De dames doven snel hun sigaretten en maken duizend excuses in zulk rap Frans dat ik die snel wegwuif.
Je suis Hollandais. Voulez-vous parler plus lentement? probeer ik, maar dat maakt het alleen maar erger.
Hollandais? Parlez-vous Anglais?
Op Hollanders zijn de twee dames kennelijk niet berekend, maar ze kopen snel bedenkttijd.
Gaat u alvast maar naar de kelder, stellen ze voor, dan kunt u alvast de film bekijken.
Dan zijn ze ons even kwijt.

foto: Voor la Buvette de la Plage in Le Pouldu.

(meer…)

Wandelen met de doden

21 april 2009

Ik ben er niet. Op 4 mei. En ook niet op 5 mei. Ik ben er nooit die dagen, maar dat is niet om principiële redenen. Ik wandel dan namelijk altijd, samen met mijn broer Martin. Dat doen we al jaren: vier dagen op stap, rugzak om, de paden op, de heuvels over en ’s avonds neerstrijken bij een hotelletje, in de hoop op een goed bed en een goede maaltijd.
Ik ben er dus wel, maar niet bij monumenten of historische plekken om bloemen te leggen, in twee minuten gedachten op te laten en het ongemak van plechtige stilte te ervaren.
Alhoewel.

foto: De Vredespoel.

(meer…)

Chatten over Groentje

6 januari 2009

Leestafel

In de dagen van het Zaanse groentje was er geen internet. Nu zwerf ik dikwijls rond door die digitale wereld, gedreven door mijn historische belangstelling. Merkwaardig is het om dan ook daar Zaans groentje te ontmoeten. Op www. leestafel.info trof ik een bespreking aan door Marjo, gevolgd door een korte discussie:

De volledige titel is Zaans groentje en andere verhalen. Maar het is geen verhalenbundel, zoals je die zou verwachten.
Er zijn drie delen die gaan over de jeugd van een Zaans jongetje, waarin niet alleen het kind groeit, maar ook de verhalen. Het eerste waarin de jongen een jaar of vier is bevat tien pagina’s, het tweede dat gaat over het zevende levensjaar groeit naar de veertig bladzijden en het derde over de pubertijd en de daarbij onvermijdelijke seksuele ontwikkeling nadert de honderd pagina’s. (meer…)