Vakantiebaantje
Vijf jaar geleden droeg ik mijn literaire debuut op aan mijn kleinzoon. In de afgelopen krokusvakantie schreven wij samen een boek. Dat kwam meer voort uit zijn handelsgeest en digitale nieuwsgierigheid dan uit kunstzinnige gedrevenheid. Hij moest namelijk in de voorjaarsvakantie geld bijeen zien te scharrelen voor de Vastenactie. Maar toch …
In Honduras leven veel arme kinderen.
Ik wil wel een klusje voor je doen, vroeg hij aan zijn opa toen hij hier logeerde, en dan geef je mij een euro.
Wat voor klusje dan?
Maakt niet uit. Van mamma kreeg ik een euro om m’n kamer op te ruimen.
Rommel, die je zelf had gemaakt?
Ja, maar het is voor de Vastenactie.
Nou, dan moet je er nog maar een keer troep maken op je kamer, stelde opa voor, maar kleinzoon betwijfelde of mamma opnieuw een opruimactie zou sponseren.
Maar ik kan wel bij jou troep gaan maken, opperde hij.
Ben jij helemaal gek geworden, mopperde opa. Daar komt niks van in!
In zijn korte bestaan heeft kleinzoon bij ons een imponerende hoeveelheid knuffeldieren verzameld. Een paar planken vol op zijn (logeer)kamer. Omdat we met die beesten heel vaak schooltje spelen, zijn ze nog steeds niet verbannen uit zijn koninkrijk. Al die dieren hebben hun eigen naam en hun eigen karakter. Er zijn kwajongens en deugnieten, lieverdjes en angsthazen, krachtpatsers en domme krachten, uitslovers en niksnutten. Dat bonte gezelschap wordt in toom gehouden door meester Jan, een glansrol van kleinzoon, en meester Frans alias opa.
Geld maakt vindingrijk. Toen kleinzoon al zijn knuffels om zich heen had verzameld, lanceerde hij het idee om een circusvoorstelling te maken, waarvoor we dan toegangskaartjes konden verkopen aan oma en aan onze buren. Een paar uur later buitelden de knuffels aan lange touwen in het trapgat tijdens een spectaculaire show en voor een dankbaar publiek. De hoofdrol was voor de wild kronkelende groene draak, die opa ooit als mahjonggoeroe had gekregen. Het optreden leverde aardig wat euro’s op, vooral dankzij oma, die zo genereus was om ook voor de generale repetitie te betalen. Het geld verdween in een klein blikje, dat evenwel akelig leeg bleef. Hoe kun je nog meer geld verdienen?
Gilles, jij kan toch van die leuke verhalen schrijven?
Op de computer, bedoel je, vraagt Gilles.
Ja, die we dan printen en voorlezen bij pappa en mamma!
Dat vind ik leuk, zegt Gilles.
We hebben een hele middag de tijd, dus we kunnen ook wel een boek gaan maken.
Kunnen we dat, vraagt Gilles.
Natuurlijk kunnen we dat, zegt opa.
Ook met plaatjes erin?
We kunnen foto’s maken over ons verhaal en die zetten we dan in ons boek.
(..)
Hoe heet het, vraagt Gilles.
De gevaarlijke draak?
Ja, dat vind ik wel spannend, zegt Gilles. Zetten we dat op de voorkant met grote letters?
Ja zeker, zegt opa. Met allebei onze namen. Zo hoort het.
Zo begint ons boek, dat 20 pagina’s dik is geworden. Samen bedachten we de plot. Kleinzoon controleerde regel voor regel en greep in als opa afweek van het plan. Maar vooral de techniek boeide hem. Schrijven op de computer. Afbeeldingen maken of zoeken op internet. Invoegen in het document. Samenvoegen tot een boekje. Omslag op karton.
Na drie dagen was het boek De gevaarlijke draak klaar, maar het project nog niet. Allereerst: de verkoopprijs. Twintig euro, vond mijn coauteur te duur. Dan verkopen we er geen een, meende hij, en dat is niet goed voor de arme kinderen. We werden het eens over twee euro.
Dan: hoeveel exemplaren moesten we printen? Drie, vier? Kleinzoon ging bellen met tantes en bekenden. Het is voor de Vastenactie, legde hij uit, om de arme kinderen te beschermen. Resultaat: we moesten er zeker zes printen. En nog eentje voor de juf van zijn klas op de Sint Antoniusschool.
De printer maakte overuren maar het blikje werd zwaarder en zwaarder. Juf vond het boek heel leuk en kleinzoon mocht het helemaal voorlezen in zijn klas. Een dag later belde hij zijn opa op met een idee voor een affiche in de school. Dat had zijn juf hem ingefluisterd. Wie het boekje wil kopen moet er zijn naam opschrijven, legde hij uit. Opa zet grinnikend zijn printer weer aan. Ooit was hij gereformeerd en vond hij vasten katholieke onzin.
Koop dat boek!
14 maart 2013 om 15:11
Lieve schrijvers,
Wat een groot succes is jullie boek geworden op de school! Gisteren heeft opa weer 25 exemplaren naar het huis van Gilles gebracht om mee naar school te nemen. Zo helpen jullie heel goed mee aan de vastenactie voor de arme kinderen.
Ben trots op jullie.
Kus Ria
15 maart 2013 om 15:59
Wat een spannend boek is het geworden. Nooit geweten dat een draak zo dol kan zijn op… Dat Jelte kan schrijven dat weten we al heel lang, maar dat zijn kleinzoon nu in zijn voetsporen gaat treden; dat is nieuws. Ik kijk nu al uit naar het volgende boek. Mooi dat deze opbrengst naar de vastenactie gaat!
15 maart 2013 om 20:44
Deze boeken worden vast verzamel-objecten….
Kan ik er één bestellen Gilles?
Dan geef ik Oma of Opa het geld wel.
Ik vind het zo leuk dat jullie dit gedaan hebben.
19 maart 2013 om 14:54
Hoi Jelte en Gilles!
Wat leuk om te lezen dat die Groene Draak zo’n prominente rol speelt in jullie boek. En dat er een goed doel mee wordt gesteund!
Ik heb iets gestuurd met “tante Post”………
Groetjes en veel succes
Wilma