Archief ‘actueel’ categorie

Volgende berichten »

Handen

28 februari 2014

Ik kijk naar mijn handen, maar denk aan de zijne. Al vanaf uur 0 heb ik hem uitputtend gefilmd en daarom weet ik  precies hoe handen beginnen aan hun avonturen. In uur 2 en 3, als zijn ogen nog niet goed begrijpen wat ze moeten doen, ontdekken de handjes al dat je lucht niet kunt vasthouden en dat ze alle kanten op kunnen maaien. De handpalm is niet groter dan een dubbeltje en de vingers niet sterker dan stengels taugé. Ze zijn zacht en gaaf en ontluisterend mooi.

En dan mìjn handen. Craquelé. Aderen en pezen kronkelen als wortels van een weerbarstige boom. Littekentjes. Krassen. Het mooie is er af. Toch bewonder ik ze. Ze zijn hondstrouw. Ze doen alles wat ik wil, zonder morren, zonder vragen. De woorden, die in mijn hoofd opkomen, zetten zij op papier, ook al heb ik mijn ogen dicht. Wat ik zie, schetsen zij op het doek. Zij loodsen mij door een naderende bocht. Zij trommelen mee met het deuntje in mijn hoofd. Ik heb geen omkijken naar hen. Onbegrijpelijk zijn ze eigenlijk.

Het mooie is er af.
Het mooie is er af.

Wat hebben ze allemaal in mijn dienst gedaan?
Gevoeld, gepakt, gestreeld, bemind.
Geroffeld op schrijfmachines en toetsenborden.
Getimmerd, geschaafd, geverfd, geklust.
Gevochten, geslagen, gestompt.
Altijd zonder morren.

Maar tegenwoordig niet meer. ’s Morgens vroeg snerpt een smerige pijn door de palm van mijn linkerhand. Steun ik er op dan krijg ik een genadeloze steek in mijn duimgewricht. (meer…)

Gepost in actueel | 2 reacties »

Ton Schultenplein 1

14 januari 2014

Tom Tom weet niet waar Oostmarsum ligt, maar het is geen straf om in dit deel van Overijssel zelf je weg te zoeken. Het einde van het jaar ligt als een gestikte lapjesdeken uitgespreid over de akkers en de velden. Rijtjes dunne bomen staan zwijgend te wachten op niets. Coulisselandschap. Ik zag het eerder dat jaar in Normandië, waar het de geallieerde opmars vertraagde en veel levens kostte. Hier kunnen ze geen kwaad, het krijgsgeweld passeerde als een man op een fiets.

Midwinterhoornblazer van Kip-Ruiter

Midwinterhoornblazer van Kip-Ruiter

Het stadje blijkt Ootmarsum te heten, zonder s. Je bent hier in het oostelijkste deel van het land, dicht bij de Duitse grens, dus de naam Oostmarsum had niet misstaan. Bij Oot moet ik denken aan haver en zeker in deze donkere adventsdagen aan ootmoed: nederigheid. Z’offerden ootmoediglijk, mirr’, wierook ende goud. Hoe vaak heb ik dat oude kerstlied gezongen. Oot wordt er niet verbouwd, wel siepel, uien. En er is een erg on-nederig klooster, dat met zijn metershoge muren hooghartig heerst over huis en heem. Binnen is een expositie van kerststallen, die vooral laat zien hoe kolossaal het gebouw is. De eega koopt twee hoogglanzende engelen, eentje voor een euro, de ander voor twee. We laten het breed hangen als we een uitstapje maken.  (meer…)

Gepost in actueel, schilders | 2 reacties »

Aan het front

26 november 2013

Groots aanwezig: rederij Doeksen


Voor een piraat ziet hij er vriendelijk uit, maar zijn gebaren dulden geen tegenspraak. Met gedecideerde bewegingen dirigeert hij de auto tot op tien centimeter van mijn voorganger. Het is woekeren met de ruimte op het smalle bruggenhoofd waarop de EVT in Harlingen wordt gedoogd. Ik waag de oversteek naar Terschelling met de brutale prijsvechter.

Links van het oude raadhuis heerst rederij Doeksen oppermachtig over de haven. Het complex en de veerponten overweldigen het uitzicht. Rechts is alleen een slagboom. Geen pont te zien.

Die wordt zo opgehaald, legt het piratenknechtje uit. Hij heeft een zelfde oranje jack met een zelfde maat. Bij hem glijdt het bijna van zijn schouders. Ik heb mijn e-ticket in de aanslag maar hij wil alleen maar mijn naam weten.
In orde, zegt hij vriendelijk zonder zijn lijst te raadplegen en geeft me het prettige gevoel een langverwachte gast te zijn op de pont. Ik tel negen auto’s, ruim een half uur voor vertrek. Wel zwelt het aantal voetgangers aan. In de luwte van het oude raadhuis huppelen ze op hun sportschoenen en trappelen op hun benen.
Doet u ook mee aan de Berenloop, informeert de piratenknecht als hij weer eens langs patrouilleert.  Ik ben niet het type voor hele en halve marathons en zeker niet bij kil najaarsweer en op mulle stranden. Ik kom voor de rust en de ruimte.



De Spathoek

(meer…)

Gepost in actueel | 3 reacties »

Hoed af

19 september 2013

Jezus zweeft

Hé cowboy, roepen kinderen vaak naar mijn Borsalino maar de vriendelijke vrijwilliger in de open kerkdeur zwijgt. Buiten dreigen donkergrijze regenwolken. Meedoen aan Open Monumentendag is daarom onontkoombaar. Nooit was er een betere reden voor een kerkbezoek, maar katholieke kerken roepen een ingebakken weerstand op. Orgelklanken en de wierookgeuren zweven als sirenen om mij heen, reden genoeg om om te keren en de roomse poppenkast te laten voor wat ze is. Maar de eerste druppels slaan al neer op de klinkers voor de kerk.
Een grootse ruimte strekt zich voor me uit. Vriendelijk kunstlicht laat de bakstenen gewelven blozen. Hoog en spits staan ze op elkaars schouders. De hoogste rij buigt naar elkaar toe, als acrobaten in een sensationele circusact. Ze raken elkaar op een hoogte van zo’n dertig meter. Tien meter daaronder zweeft Jezus door de ruimte, armen gespreid en vernageld aan een kruis, als een V-2 gelanceerd vanuit het glanzende altaar, schuin onder hem. Een vrouw voor mij slaat een kruisje.
Wat moet ik met mijn hoed, bedenk ik nu. Afzetten of ophouden? Een hoed staat beter op je hoofd dan in je hand. Het is ook niet zomaar een hoed, het is een Borsalino, een ontwerp van de vermaarde Italiaanse hoedenmaker Giuseppe Borsalino, gemaakt van kostbaar konijnenhaar en met de hand uit één stuk vervaardigd, hoofdgedeelte en hoedrand. Zo licht als een veertje, fluweelzacht en dik aan de prijs. Maar wat vinden de zwevende Jezus en al die toekijkende heiligen ervan? Ik draai mij om en loop de kerk uit. De vriendelijke vrijwilliger in de open kerkdeur staat er nog. (meer…)

Gepost in actueel | 4 reacties »

Zaanstreek door vreemde ogen

12 april 2013

Zaanse huisjes

Zaanse huisjes op elkaar gestapeld als een bergdorp. Gekker kan het niet, want neregens ter wereld is de aarde zo vlak als in de Zaanstreek. Het schilderij is het eerste wat je ziet van de expositie HollAnders, tot voor kort in het Zaans Museum. ‘Kunstenaars met een beperking geïnspireerd door de Zaanstreek’, luidt de ondertitel.

Het Zaanse landschap met zijn water, zijn weilanden, zijn molens en zijn huisjes wekt bewondering tot ver in het buitenland. Dagelijks zwermen horden toeristen over de Zaanse Schans en laten hun camera’s klikken. Iedere seconde worden er zeker tien foto’s gemaakt. Veertig kunstenaars van Jans Pakhuys uit Amersfoort lieten zich ook inspireren door de Zaanstreek. Ze bezochten de streek, de Schans, het museum, het Verkade-paviljoen, de machines. Terug in Amersfoort slingerden ze hun impressies op doek en papier. (meer…)

Gepost in actueel, schilders, Zaans groentje | 5 reacties »

Vakantiebaantje

11 maart 2013

Vijf jaar geleden droeg ik mijn literaire debuut op aan mijn kleinzoon. In de afgelopen krokusvakantie schreven wij samen een boek. Dat kwam meer voort uit zijn handelsgeest en digitale nieuwsgierigheid dan uit kunstzinnige gedrevenheid. Hij moest namelijk in de voorjaarsvakantie geld bijeen zien te scharrelen voor de Vastenactie. Maar toch …


In Honduras leven veel arme kinderen.
(meer…)

Gepost in actueel, Zaans groentje | 4 reacties »

Alarm in de buurt

7 februari 2013

Langs deze weg dank ik de hufters die twee keer achtereen ingebroken hebben in onze buurt.  Nou ja, buurt: pleintje wordt vaker gezegd. Ook dat is misplaatst. Er liggen niet meer dan 230 stoeptegels van 30 x 30 cm en het pleintje is dus nauwelijks 20 vierkante meter groot. Maar het lijkt heel wat omdat er  aan weerszijden struiken staan en verder een lantaarnpaal, een bankje, een schakelkastje en een gele prullenmand.

In feite is het pleintje een haakse knik in onze straat, die de buurt afgedwongen heeft bij de gemeente. Dat weet bijna niemand meer, want dat speelde alweer zo’n dertig jaar geleden. De ringweg raakte steeds meer verstopt en onze straat werd een populaire sluiproute. Een balletje trappen, een hinkelbaantje  of touwtje lieren werden levensgevaarlijk door al die gefrustreerde, opgejaagde automobilisten.

De gemeente bagatelliseerde ons probleem en de politie ging met tegenzin een kijkje nemen – rond het middaguur, toen er zelfs op de ringweg nauwelijks een auto viel te bekennen en onze straat baadde in paradijselijke rust. Er was geen enkel doorgaand verkeerd, constateerde de politie. Niets aan de hand dus, vond de gemeente. Dus moesten wij in actie komen om onze rust en onze kinderen te beschermen. Gewapend met taperecorders gingen wij op spitsuren het sluipverkeer in kaart brengen. We spraken de kentekens in, zodat we de routes van de auto’s konden traceren. Het overgrote deel bleek inderdaad sluipverkeer te zijn. We maakten een groot spandoek om in de krant te komen. Geen Sluipverkeer In Onze Woonwijk! (meer…)

Gepost in actueel | Geen reacties »

Volgende berichten »