Freek bezingt de Zaan
Toen Freek de Jonge het eerste exemplaar van ‘Zaans groentje ..’ van Jelte Rep kreeg, kon hij niet nalaten nog eens zijn gedicht De Zaan voor te dragen.
Ik heb de Zaan nog nooit bezongen
Die nauw’lijks stromende rivier
Waar ik voor in zwom als jongen
Tussen de ijsberen en ’t wier
Ik stak haar over met het pontje
Ik heb haar dikwijls overbrugd
Jarenlang hetzelfde rondje
Oostzij heen en Westzij terug
Ik heb boven van de brug staan pissen
Op een onderdoor varende boot
Ik heb er vaak in staan te vissen
En wat ik ving was vooral dood
Ik dagdroomde van verre landen
Als ik aan haar oevers zat
Ik zag haar water even branden
Toen het Zaansch Veem had vlamgevat
De Zaan mist de allure van de Loire
Ze smaakt meer naar azijn dan wijn
De Zaan mist van de Waal het ware
Het internationale van de Rijn
De Zaan mist het frisse van de Rhône
Als gootsteen van de industrie
Ze mist de lengte van de Amazone
Ze droogt al op bij Krommenie
Hier op de plek van dit theater
Keek ik ooit uit over de Zaan
Zonder besef dat ik daar later
Nog eens op het toneel zou staan
Waar ik altijd terug zou komen
Ik zie de planken als een vlot
Waarop ik spelen kan en dromen
Als een onechte zoon van Don Quichot
De Zaan mist het Vlaamse van de Schelde
Alsook het pittoreske van de Vecht
Zo saai als de Zaan is een rivier slechts zelden
Ze kabbelt en daar is alles mee gezegd
De Zaan mist het blauwe van de Donau
En toch bezing ik haar hier fier
Want ach wie neemt het als hij jong is zo nauw
O Zaan mijn jeugd mijn lievelingsrivier
Uit: Manuscript 2005 / Freek de Jonge