De namen gaan leven

9 augustus 2013

De glanzende struikelstenen in de Lekstraat doen hun werk. De vijf namen zijn moeizaam gaan leven en knagen een nauwe weg door mijn gedachten. Ik zie beelden. Hoe ze wreed weggedreven worden uit hun huis, hun straat, hun buurt. Maar wat ze gevoeld moeten hebben tijdens die razzia, de angst, de vernedering, de hoop, de wanhoop, daar kan ik kan mij geen voorstelling van maken. Het is niet te bevatten.

Isaac en Rachel Menist

Isaac Menist kijkt me onderzoekend aan vanaf zijn portret. Twee donkere ogen, recht op de lens gericht, donker haar, donkere treursnor. Zonder twijfel een winkelier, bakker in zijn geval. Hij is nog heel wat jonger dan zijn 72 jaren, als de poorten van de hel open worden gesmeten. Hij had een winkel in de Valkenburgerstraat, naast de matsefabriek van De Haan, de vader van kunstschilder Isaac Meijer de Haan*. Het leven is geen feest geweest, maar het had ook nog beroerder gekund. De Lekstraat is een prettige straat om te wonen en de Rivierenbuurt is een mooie plek om je oude dag te slijten. Hij heeft een lieve vrouw, Rachel, 68  jaar, en drie kinderen wonen nog thuis: Flip 32 jaar, Suus 30 jaar en Meijer 28 jaar.

(meer…)

De namen keren terug

13 juli 2013

Zondagochtendvroeg in de grote stad. Zonlicht spettert  tegen de gele bakstenen gevels. Maar de straten houden zich nog slapend. Geluiden zijn er nog niet. Een kat steekt over op zachte sokken.

Lekstraat 6

Ik ben veel te vroeg. Er was nauwelijks verkeer op de   weg en er zijn parkeerplaatsen te over. Ik bekijk huis nummer 6. Niets   bijzonders te zien. Ik had losse stoeptegels verwacht, afgezet met rood-wit   plastic lint. Het enige wat er staat is hoog opgeschoten onkruid. Ben ik op  het goede adres?

 

Een witte werkwagen van Stadsdeel Zuid parkeert  stilletjes honderd meter verderop en  vervalt in onbestemd wachten. Achterop een laadbak en een grijper. De man en   de vrouw in de cabine blijven gelaten zitten. ‘Komt u voor de plechtigheid?’,  informeert de vrouw als ik langs loop, ‘ik zag u al rondkijken.’ Gelukkig, ik   ben op het goede adres. Ze houden een oogje in het zeil, legt ze uit. Soms   maken bewoners bezwaren. (meer…)